Osnabrück

Samenvatting

Via de Veluwe rijden we naar Nedersaksen in Duitsland. We overnachten in Tecklenburg en fietsen door het heuvelige landschap naar Osnabrück voor een kort bezoekje.

Fietsaccu’s

Na een ochtendje werk vertrekken we rond 13:30 richting Duitsland. Maar eerst moeten we nog even een tussenstop maken in Soest. Gistermiddag kwamen we erachter dat één van de e-bikes het niet meer deed. Na 9000 kilometer en 3,5 jaar heeft de accu het begeven. Dat is balen dus. Gelukkig zit de fietsaccuwinkel op de route. Daar kunnen we een nieuwe halen. Dat gaat soepeltjes maar is wel meteen een rib uit je lijf. € 550, pfff. Aan de andere kant. Voor zes cent per kilometer heb je een hoop plezier.

Inmiddels is het 15:39 uur en begint Nederland alweer vol te lopen met de nodige file’s. Daar houden we helemaal niet van en de afgelopen 2 weken heb ik die genoeg gezien. En wat is er fijner dan een camper op zo’n moment. We rijden dus niet naar Osnabrück maar naar mini camping ’t Kikkergat in Otterloo. Daar stonden we al 2 keer eerder (Hoge Veluwe 2018 en Hoge Veluwe 2016). Een prima camping midden op de Veluwe.

Omdat het nog anderhalf uur licht is gaan we toch nog even een klein rondje fietsen. Lekker !

De herfst doet overal zijn intrede. Paddestoelen in vele soorten en maten staan langs het fietspad. Dat moet even op de foto.

Het gebied is compleet verlaten. Logisch. Wie gaat er nou een uur voor zonsondergang fietsen op de Veluwe ? Wij dus! We fietsen om het oefenterrein van Defensie heen en komen langs Radio Kootwijk. Mooi en imposant zo midden in de natuur.

In 2018 bezochten we Radio Kootwijk. Een prachtig gebouw met rijke historie. We fietsen flink door en net als het donker begint te worden zijn we weer het gebied uit. Maar goed dat we geen lekke band hebben gekregen 🙂 Hahahaha, ziet u het voor u? Pikkedonker met lekke band midden op de hei. In de camper wacht een heerlijke pizza. Best goed die keuze om niet door te rijden !

Administratie

De volgende ochtend rijden we naar Duitsland. Zonder files. We kiezen voor een camping in Tecklenburg. Camp Regenbogen is nagenoeg verlaten. In de zomer mijden we dit soort campings met animatie, zwembad en andere voorzieningen maar in de herfstvakantie is het prima. Bij de receptie moeten we ons eerst inschrijven. Hier hebben ze er een heel circus van gemaakt. Ook voor één nachtje doen ze alsnog je 3 weken blijft. Nadat alle gegevens zijn ingevoerd in de computer ontvang ik achtereenvolgens één plattegrond, 2 a4-tjes factuur, een campingausweis, een geplastificeerde kaart voor de slagboom met onze naam erop en een pinbon. Gelukkig zijn er ook campings waar ze wel goed inspelen op de camper toerist.

Augustaschacht

Na de lunch pakken we de fietsen voor een ritje van 20 kilometer naar Osnabrück. We rijden door het heuvelachtige Duitse landschap wat best mooi is. Hoewel het al behoorlijk herfst is, bloeit er nog van alles waaronder het koolzaad. Dat geeft een mooi plaatje.

Halverwege de rit komen we langs het monument Augustaschacht. Het is een voormalig dwangarbeiderskamp uit de tweede wereldoorlog waar ook veel Nederlanders hebben gezeten. Als je het ziet lijkt het op een mooi stukje industrieel erfgoed. De geschiedenis is echter helemaal niet mooi.

We bezoeken het museum niet maar fietsen door naar Osnabrück (Nederlands voorheen: Osnabrugge of Osenbrugge). Net als veel steden aan de grensstreek is het centrum zwaar getroffen door de vele bombardementen in de tweede wereldoorlog. Anders dan bijvoorbeeld in Duisburg zijn hier gelukkig wel historische panden gepaard gebleven.

We slenteren door het centrum, drinken een kopje thee maar moeten toch al weer snel richting de camping om niet in het donker door Duitsland te moeten fietsen. Gelukkig is het nog zomertijd.

Al la carte

Op de camping aangekomen besluiten we te gaan eten in het het camping restaurant. Überhaupt bijzonder dat het nog open is met ongeveer 5 campinggasten. Maar wel fijn dus. We hebben dus het hele restaurant voor ons alleen. Van de serveerster krijgen we de menukaart. Nou is het tegenwoordig hartstikke hip om een hele kleine menukaart te hebben maar op deze kaart staat welgeteld één gerecht. Een Wienerschnitzel met friet. Oja tomatensoep kan ook nog vooraf. Hahahaha. Gelukkig houden we daar wel van. We bestellen dus beide een Schnitzel met een biertje. De serveerster schrijft vervolgens het op haar bonnetje: “zwei Wiener und zwei bier”. Wij snappen dat wel. Voor je het weet haal je de gerechten van al die gasten door elkaar. We hebben heerlijk gegeven en hebben we geen afwas.