Wiebelen op de Triftbrücke

Samenvatting

Vandaag gaan we met de Triftbahn omhoog naar 1200 meter en vanaf daar wandelen we de zwaarste tocht van deze vakantie. Eerst gaan we naar de Triftbrücke onderaan de gletsjer. Dat is wiebelen ! Via de Windegghütte gaan we weer terug naar de kabelbaan.

Fietsen naar de Triftbahn

We gaan vandaag met de Triftbahn naar boven. Daar vlak voor zit ook de Talibahn maar dat klinkt zo ondemocratisch. Die nemen we dus maar niet 🙂 We gaan op de fiets want het is maar 5 kilometer vanaf de camping.

De Triftbahn is een kleine oude gondel waar maar 8 mensen per keer in kunnen. Ze gaan weliswaar om de 10 minuten maar reserveren is dus wel vereist. Dat gaat eenvoudig via de site van Grimelwelt. Je kiest een dag en een tijd, heen en terug en daarna kun je betalen. Dit kan helaas alleen met een creditcard en niet via Ideal. Het werkt overigens prima. We willen naar de Triftbrücke lopen en dat is ongeveer 1,5 uur. Total dus 3 uur plus flink wat pauzes want we zijn niet de jongste meer. We nemen de lift omhoog van 10:24 en terug van 16:12. Dan hebben we bijna 6 uur die tijd. Dat moet voldoende zijn voor deze krasse knarren.

Vanaf het bergstation is het volgens de bordjes dus anderhalf uur wandelen naar de Triftbrücke. Inmiddels zijn we afgetraind dus dat zou zo maar eens kunnen kloppen. We merken overigens wel dat het wandelen in Zwitserland beduidend zwaarder is dan in Engeland afgelopen voorjaar. Daar liepen we 15 kilometer met ook nog eens 900 hoogtemeters. Met de warmte hier en op deze hoogte gaat dat echt niet lukken.

Vlak na het bergstation steek je de rivier over die afkomstig is van de Triftgletsjer. Wat een kolkende massa water is dat. Ik leg het even voor u vast met een lange sluitertijd zodat het nog dramatischer lijkt. We mogen wel opschieten anders is er niks meer over van die gletsjer als we straks boven komen 🙂

Het is hier overigens niet druk. Dat kan ook bijna niet met ‘slechts’ 40 mensen per uur die omhoog kunnen met de lift. Het eerste stuk is best wel pittig naar boven. Al snel ligt mijn hartslag op meer dan 140 slagen per minuut. Vetverbranding zegt Laura, goed voor de buik. Tuurlijk zeg ik en zwoeg ondertussen gewoon door. De uitzichten zijn hier fantastisch en het is warm. Heel warm. We hebben 2 liter water mee maar we betwijfelen of dat vandaag voldoende zal zijn. Onderweg zien we wandelaars zonder een rugzak of flesje water. Klinklare waanzin !

Zoals ik gisteren al aangaf lijkt het hier al een beetje op de Dolomieten. Ruige uitstekende rotsen boven een groen begroeide helling. Nou zijn de Dolomieten hier niet ver vandaan dus misschien waren dit de restjes die ze in Italië over hadden. Onderweg drinken we hete thee. De beste remedie tegen dorst.

Na anderhalf uur komen we aan bij de Triftbrücke. Daar zit natuurlijk een verhaal achter zoals u van ons gewend bent.

In de jaren 90 begonnen zich aan de gletsjertong kleine plassen van smeltwater te vormen die geleidelijk groter werden. In de hete zomer van 2003 werd het meer al snel groter en de gletsjertong zonk weg in het smeltwater en loste daarin op, wat leidde tot een inkrimping van de gletsjer van meer dan 136 m in één jaar. Sinds 1861 is de gletsjer in totaal 2771 meter gekrompen !

Op 2520 meter hoogte bevindt zich de Trifthutte, een berghut van de Schweizer Alpen-Club (SAC) die enkel bereikbaar was over de gletsjertong. Door het smelten van de gletsjer was men in 2004 genoodzaakt een brug te bouwen om deze hut nog te kunnen bereiken. En die brug gaan wij vandaag oversteken.

Die hangbrug is wel een dingetje hoor. Hoogtevrees ? Maar niet doen dan. Evenwichtsstoornis ? Gewoon aan de kant blijven kijken naar de anderen. Kleine kinderen jonger dan 8 jaar ? Niet meenemen en honden ook niet. Voor ons allemaal niet van toepassing dus: Go for it !

De triftbrücke is 170 meter lang en hangt 100 meter boven de rivier. Er zit 7500 kg staal in en 6500 schroeven. En dat voor slechts 350.000 euro. Wij zijn overtuigd en wagen de stap dus naar de overkant. Dat wiebelt wel hoor en als je dan ook nog foto’s wilt nemen zonder dat je iPhone 100 meter naar beneden kukelt dan is het even oppassen.

Aan de overkant is het tijd voor een lunch met thee. Laura heeft broodjes en ik een warme maaltijd. We hebben altijd van die outdoor maaltijden mee. Handig, lichtgewicht, veel energie en best lekker. Nou ja niet allemaal. Dit keer heb ik muesli met melk en rozijnen en fruit. Beetje kokend water erop, 5 minuten wachten en smullen maar. Tijdens de lunch hebben we uitzicht op de gletsjer en het groene gletsjermeer dat er dus sinds 2003 is. Daarvoor lag daar dus de gletsjer. Blijft fascinerend.

Na de lunch gaan we terug over de brug en maken we nog even een levens gevaarlijke selfie voor het nageslacht. Als we onverhoopt dan toch naar beneden storten dan hebben ze de foto’s in iCloud nog 🙂 Gelukkig bleven de 6500 schroeven zitten en kwamen we veilig weer aan de overkant.

Dilemma’s

Omdat we gereserveerde tijden hebben in de lift moeten we even rekenen wat we vervolgens gaan doen. Het is anderhalf uur terug lopen en dan zijn we 14:45 uur weer bij de kabellift. Dat is te vroeg en om nou onderweg nog vijf kwartier te gaan lummelen. We willen via de Windegghütte. Dat is alleen nog eens 200 meter omhoog ! De app geeft aan dat het 30 minuten lopen is en daarna nog een uur naar beneden. Dan kunnen we nog even een cola drinken in de hut 🙂 Zo gedacht en zo gedaan dus.

We lopen naar boven en dat is best een klimmetje maar we redden het in de aangegeven 30 minuten. Tjakaa. Trots op onszelf. Op het terras van de hut wacht ons een overheerlijke cola, een extra liter koud water en een punt fruittaart. In de hut kan ook overnacht worden. Voor 73 frank (ongeveer 73 euro) per persoon heb je een bed, een diner, een ontbijt en een liter ijsthee. Dat is niet duur vinden wij. Zo’n tochtje staat nog op onze bucketlist. U leest het nog wel een keertje.

Denkend aan de reservering van de lift gaan we op tijd weer weg zodat we niet te laat komen. De afdaling is stijl. Niet echt moeilijk, tussen de varens en bloemen maar best wel lang. Eigenlijk een hele lange trap van stenen. Ze liggen alleen niet allemaal even recht. Onderweg naar beneden glij ik dus twee keer op mijn kont en Laura verzwikt haar enkel. Ligt dat aan onze leeftijd of hebben we nieuwe schoenen nodig ? We houden het voorlopig maar op nieuwe schoenen.

Dalafdaling

We zijn keurig op tijd voor de gereserveerde terugreis. Gelukkig maar want anders hadden we nog 2 uur naar beneden moeten lopen en dat hadden we niet getrokken. Beneden stappen we weer op de fiets naar de camping. We fietsen stevig door want het begint te betrekken. Op één kilometer voor de camping begint het te druppelen. Als we de camping op fietsen zijn het al hele grote druppels en worden we best al nat. Bij de camper draaien we super snel de luifel uit en daarna zitten we onder de luifel te luisteren naar de regen en het onweer. Best fijn dat we dat niet midden op die hangbrug hadden 🙂

De enkel van Laura is wel een beetje dik dus bevroren soepgroente erop tegen de zwelling. Misschien moeten we maar iets van macaroni eten vanavond 🙂 We hebben uiteindelijk 6,5 kilometer gelopen met 540 hoogtemeters en we hebben 1546 kilocalorieën extra verbrandt. De hoogste hartslag was 169. En we kwamen inderdaad 1,5 liter drinken tekort die we gelukkig in de Windegghütte konden bijvullen. Het was weer een geniet momentje om te onthouden.