Wandelen Sandvigvatnet

Samenvatting

We rijden de mooie route Fv987 tussen Rijstad en Suleskard. Halverwege maken we een wandeling van 10 km rond het Sandvigvatnet. Buiten de gebaande paden. De stilte is oorverdovend, de uitzichten zijn oogverblindend.

Rijden in Noorwegen

We vertrekken van het mooie plekje in Seljord. Vandaag rijden we de Fv987. Deze weg reden we al eens in 2016 maar toen zijn we er op een of andere manier over heen gevlogen. Nu nemen we de tijd en plannen we een stop onderweg om een wandeling te maken.

We moeten overigens weer even wennen aan het Noorse rijden. Dat is werkelijk anders dan je gewend bent. In Noorwegen zijn geen snelwegen (op een paar na rond de grote steden). Harder dan 80 km/uur gaat dus überhaupt niet. Ga er gemakshalve van uit dat er een vrachtauto of iets dergelijks voor je zit en dat je om de haverklap uit wil stappen omdat je echt die mooie foto moet nemen. Resultaat is dat je maximaal 40 kilometer per uur ‘opschiet’. We moeten daarom uitkijken dat we niet te lange tochten uitzetten want dan zit je zomaar de hele dag in de camper.

We maken een aantal tussenstops voor foto’s, koffie en zomaar omdat we daar zin in hebben.

Must drive

De uiteindelijke route over de Fv987 is fenomenaal. Wat een mooi ruig landschap en zo zuidelijk in Noorwegen. Het lijkt een beetje op onze all time favoriet tussen Lom en Skolden: de sognefjellvergen maar dan zonder sneeuw. Over die route hebben we overigens een apart blog over geschreven.

We hebben op de kaart een wandeling uitgezocht. Het is een wandeling in de buurt van de håheller hut. Routes zijn te vinden op ut.no. De route waar we voor een deel over liepen is hier te vinden. Het beginpunt is een parkeerplaats waar een bord staat dat het verboden is voor campers om te parkeren. Huh! Wat is dat nou voor onzin? Niet overnachten is okay maar niet parkeren ?

We rijden dus verder maar het is geen gemakkelijke opgave om een plekje te vinden waar je kan parkeren. De meeste parkeerplaatsen zijn met een ketting afgesloten. Uiteindelijk zetten we de camper maar ergens langs de kant van de weg direct aan het Sandvigvatnet

Sandvigvatnet

We laden onze rugzak vol met kleding, drinken, eten en Ehbo en gaan op pad.

Na 2 kilometer komen we de eerste hindernis tegen. Een ingestorte brug waar we toch echt overheen moeten.

Met wat klimwerk lukt het alsnog.  De rest van de brug is dus wel een beetje eng. Gaat de brug het houden ? We komen uiteindelijk droog aan de overkant.

Aan de overkant moeten we kiezen. Rechtsaf over de vaste route met bewegwijzering of linksaf de wildernis in. Linksaf is langs het meer en dan komen we volgens de kaart na ongeveer een kilometer of 3 weer op een pad. Dus we gaan linksaf. Land over zand of eigenlijk door de drassige velden. Af en toe zakken we met onze schoenen weg in de bagger maar verder is het mooi en heel erg stil. Als echte padvinders vinden we onze eigen route.

We komen vanzelfsprekend niemand tegen en we hebben ook geen mobiel bereik. Wel hebben we GPS en een goede digitale kaart zodat we niet kunnen verdwalen. We hebben ook een reserve batterij want zonder stroom heb je weinig aan een GPS !

Uiteindelijk is het nog best een stuk lopen naar het einde van het Sandvigvatnet. Daar wacht een nieuwe hindernis want hier loopt het meer dus leeg via een watervalletje. Daar moeten we overheen anders komen we niet terug. Na wat zoeken vinden we de juiste route om met droge voeten aan de andere kant te komen. Deze wandeling is dus waarschijnlijk geen optie in het voorjaar. Dan kom je niet droog over.

Onderweg stoppen we meerdere keren om van het uitzicht te genieten en om te eten en te drinken. Ongemerkt verbruik je toch veel energie met dat geploeter. Nooit onderweg zonder voldoende water en energierepen !

We hebben een rugzak vol met limonade, meergranen koeken en cashewnoten. Na 3,5 uur, 10 kilometers en bijna 1000 hoogtemeters zijn we weer terug bij de camper en is die rugzak leeg 🙂 Best pittig !

We drinken nog even koffie voor we in Suleskard op de camping gaan staan.