The Old Man

Samenvatting

We staan nog steeds in Coniston en het wordt een prachtige zonnige dag. Een prima dag voor het beklimmen van The Old Man of Coniston. Een prachtige maar wederom zware wandeling naar 800 meter hoogte.

Coniston

De kopermijnen van Coniston waren honderden jaren in productie. De winning van koper in de vallei begon al in de 16e eeuw en duurde tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw.  De mijnen bereikten een diepte van 82 m. Overal in de omgeving liggen grote bergen leisteen dat uit de mijnen kwam. Wij gaan deze historische berg vandaag beklimmen. Omdat we niet heen en terug dezelfde route willen lopen, gaan we aan de zuidkant omhoog en aan aan de noordzijde weer omlaag. Het voordeel daarvan is dat je in het dorp uitkomt voor een heerlijke terrasje na de wandeling 🙂

Als eerste klimmen we vanaf de camping naar een hoger gelegen vlakte. Dat is nog best pittig alhoewel het al beter gaat dan tijdens onze eerste wandeling naar Helvellyn. Het is prachtig weer dus de rugzak zit vol met kleding en we lopen in onze korte broek en t-shirt. Lekker hoor zo in april. Eenmaal op de hoogvlakte is het lekker wandelen. Niet zo stijl en we komen bijna niemand tegen. We zijn vroeg en zoals we later zien, klimmen de meeste mensen aan de noordzijde omhoog.

Het wilde westen

Op de hoger gelegen vlakte is verder weinig te zien. We kijken uit op the Old Man die hoog boven ons uit toornt, Pff dat is nog best een eind klimmen. De moed zakt je bijna in de benen. Onderweg komen we het geraamte tegen van een dier. Wie weet wat voor beest dit was mag het zeggen. Al zijn of haar botjes liggen verspreid over 100 m2 in het land. Een beetje bizar.

We laten ons beestje voor wat het is en beginnen eindelijk aan de klim naar boven. Oef, dat gaat stijl omhoog en dat voel je in je kuiten zeg! Dat klauteren zoals afgelopen zaterdag is ook niet alles maar gaat wel veel makkelijker en sneller. Na 5 kilometer klimmen komen we bij Grag O Stile. Een vlakker stukje met afgesleten puntige stenen. Mooi plaatje.

Even verderop staan de mannen met de grote rugzakken die ons halverwege hebben ingehaald. Zij gaan paragliden. Op mijn vraag waar ze naar toe gaan daar beneden, wijzen ze omhoog. Ze gaan niet naar beneden maar naar boven …..Tuurlijk!

Uiteindelijk komen we aan op de top van The Old Man. Wat een uitzicht hier weer. We kunnen de Ierse Zee vanaf hier goed zien liggen. Het eiland Man helaas niet, daarvoor is het niet helder genoeg.

Boven maken we weer een warme maaltijd en zetten we verse thee. Je moet natuurlijk wel een beetje goed voor jezelf zorgen. Wij vinden het nog steeds vreemd om te zien dat er mensen naar boven komen zonder rugzak in korte broek met alleen een flesje water. Gelukkig zijn de meeste mensen net als wij gewoon goed uitgerust met een volle rugzak met proviand, ehbo en extra kleding.

Klauteren

Na de lunch gaan we zoals gepland aan de andere kant weer naar beneden. Dat blijkt een heel ander parcours te zijn. Ik zie de bui alweer hangen als ik vanaf de top naar beneden kijk. Dat wordt een kopietje van afgelopen zaterdag, haha

Het blijkt allemaal erg mee te vallen. Op bijna de hele route zijn de stenen zo neergelegd dat er als het ware een hele lange trap is ontstaan van platte rotsblokken. Een trap zonder trapleuning, dat dan weer wel. Het blijft dus wel oppassen. Dit lijkt mij geen weggetje voor een natte glibberige dag. Maar wij hebben volop zon en genieten van het uitzicht. We vermoeden dat de stenen ooit zijn neergelegd door mijnwerkers die hier vaak naar boven moesten. Ons vermoeden blijkt later te kloppen.

Low Water

We wandelen naar Low Water. Wat een rare naam voor een meertje dat heel hoog ligt. Het is wel een prachtig meertje met kraakhelder water waarvan de temperatuur best meevalt. Ik schat een graadje of 14. Engelsen kennen geen kou want ook hier wordt gezwommen. Wij zetten nog maar eens een kopje thee aan de waterkant.

Een stukje verder naar beneden komen we resten tegen van de mijnbouw. Ingestorte huisjes, een omgekieperde kabelbaan naar boven en oud spoor. De trieste overblijfselen van een ooit belangrijke industrie. De werkomstandigheden waren hier vast en zeker slecht. Ik moet er maar niet aan denken.

De route vanaf dit punt duidelijk aangelegd ten behoeve van de mijnbouw. Mijnbouwwerkers liepen hier waarschijnlijk dagelijks naar boven en naar beneden. Pff, dan heb je de hele dag in de mijnen gewerkt en dan moet je nog even naar beneden lopen. Wat zijn wij tegenwoordig dan watjes 🙂

Coniston Hall

Beneden in het dorp wacht onze beloning. Een zonnig terrasje met een koude cola en Fish en Chips. Het worden uiteindelijk fish fingers met chips en een tosti ham kaas. De tosti ham kaas is ietwat te dik belegd. Wat hier op een broodje zit daar kunnen we thuis wel 8 tosti’s van bakken ! Vanuit het dorp lopen we terug en worden we aangeschoten door een van de paragliders die we onderweg tegenkwamen. Zijn maatje is 12 mijl verderop geland! Leuk dat hij dat ons nog verteld. We komen vervolgens langs Coniston Hall.

Coniston Hall is gebouwd in de 16e eeuw en was eigendom van de Flemming family. Helaas kan ik niet meer vinden over dit verassende gebouw met zijn imposante schoorstenen. Op de camping mogen de schoenen weer uit. Morgen wordt het minder weer en verwachten we de eerste neerslag van deze vakantie. Een goed moment voor een rustdagje.