The Devil’s Pulpit

Samenvatting

Na het regenachtige weekend schijnt de zon weer. Of zoals Hans Koolmees gisteren reageerde op ons blog: Better days will be our future :). Vandaag wandelen we langs en door the Devil’s Pulpit. Dat klinkt spannend maar is vooral een onvoorstelbaar mooi stukje Schotland.

Boem

We rijden langs Loch Lomond in de richting van Glasgow. De weg is daar tweebaans maar erg smal voor een brede camper. Regelmatig staan er waarschuwingen dat tegenoverliggend verkeer zich op je eigen weghelft zal bevinden. Opletten dus. Dat geldt dus niet alleen voor ons maar je hoopt dat tegenliggers dat dan ook doen. Een andere camper komt ons tegemoet, wijkt te ver uit en onze spiegels raken elkaar. Dat hebben we eerder gehad maar nu is de kap van de spiegel stuk. Gelukkig alleen de spiegelkap. Klusje voor thuis.

Aan het eind van Loch Lomond parkeren we de camper op een oude tennisbaan. Game, Set, Match dus. We laden de fietsen uit en het is zowaar warm. Wel 15’C en dat is toch zeker een verdubbeling ten opzichte van de afgelopen dagen. We overwegen zelf even de afritsbroeken, maar besluiten dan dat dat de goden verzoeken is. Dat is niet slim als je naar de Devil’s Pulpit gaat.

West Highland Way

Gartness is een gehucht. Ze hebben er niet eens een kerk. Het bestaat uit niet meer dan een stuk of 12 mini huisjes die aan Endrick water staan. Het is een idyllisch plekje maar echt rustig is het er niet. De bekende West Highland Way loopt er doorheen. Het Schotse Pieterpad. Een route van 154 kilometer van Glasgow naar Fort William. Gisteren fietsten we daar al een klein stukje overheen en vandaag doen we dat opnieuw. Het is een drukke route waar je dus ook kan fietsen en we komen tientallen backpackers en een paar mountainbikers tegen. Best gezellig.

Outlander

Kijkt u de serie Outlander op Netflix? Los van het verhaal een serie met mooie beelden uit Schotland. In deel 1 zijn opnames gemaakt in the Devil’s Pulpit. Nadat we dus eerst al een Harry Potter locatie bezochten gaan we nu dus naar een Outlander locatie. De locatie heet eigenlijk Finnich Glen. De naam Devil’s Pulpit is afkomstig van een stuk rots dat de vorm heeft van een preekstoel. Die preekstoel zien we niet maar het is wel een mooi stukje natuur hoor.

Laten we maar eens beginnen met het landschap waar het zich bevindt. Zo op het eerste gezicht is daar niets bijzonders aan te zien. Best mooi hoor. Beetje glooiend en typisch Engels.

Rode klei

Achter die die zwarte bomen zit echter een kloof. Een meter of 4 breed en 21 meter diep! Voor het grootste deel loop je er langs. Dat is best eng want je kijkt diep naar beneden en er is geen hekje natuurlijk. In 1860 is er een trappetje gemaakt zodat je beneden kan komen. Dat is overigens een uitdaging op zich omdat het half is ingestort. Verder is het nat en glibberig van de rode klei. Als je beneden bent geweest zit je dus helemaal onder. Die rode klei is overigens de achterliggende reden waarom het hier Devils Pulpit is genoemd. De rode kleur van de hel.

Beneden is het een waar spektakel. Hoge rotsen die met fris groen mos zijn begroeid en waar tussendoor een rood beekje stroomt. Het water is fris en helder maar de grond dus rood van de klei. Het geheel zorgt voor een vreemd en sprookjesachtig landschap. In foto’s is dat niet goed vast te leggen. Daarom maar een korte vlucht erdoor heen.

Het is best druk beneden. Nadat de locatie in Outlander is gebruikt is het aantal bezoekers gestegen naar wel 18.000 per jaar. Dat is eigenlijk helemaal niets natuurlijk als je het vergelijkt met bijvoorbeeld het Rijksmuseum. Gelukkig maar. Na een uurtje gaan we weer naar boven. De trap is een single track dus even opletten want elkaar passeren is lastig

Wegafsluiting

De terugweg willen we niet opnieuw over de West Highland Way. Helaas is de andere weg afgezet zodat we toch dezelfde weg terug moeten nemen. Het afzetten van een weg in Schotland is overigens geen sinecure. Dat kun je onmogelijk missen. Er wordt zelfs aangegeven dat ook wandelaars en fietsers er niet langs kunnen. Best handig anders hadden we het , als eigenwijze Hollanders waarschijnlijk toch geprobeerd.

Muizenoor oogsten

Op het voormalige tennisveld waar onze camper staat geparkeerd groeit van alles. Daarin zijn wij natuurlijk altijd geïnteresseerd. We identificeren het plantje eerst. Het blijkt om Pilosella officinarum te gaan. Niet bekend? In het Nederlands heet het Muizenoor. We kunnen het dus veilig oogsten want we willen natuurlijk geen exoot importeren. Exotische planten uit andere landen geven best grote problemen in Nederland. Daar letten we dus op. Laura doet vandaag de oogst met een pollepel. Past goed dat gele bloempje bij ons op de dijk.

West Highland Way Campsite.

Omdat de dag in het teken staat van de West Highland Way kiezen we ook maar voor de camping met dezelfde naam. Een bijzondere camping dat geheel in het teken staat van de wandelaars. We worden meer dan vriendelijk ontvangen want de eigenaar heeft iets met Holland. Hij gaat er elk jaar heen en al zijn buren zijn Nederlanders. Toe maar. Hij hanteert alleen geen Nederlandse prijzen. Een nachtje kost hier 50 pond ! Dat is volgens de website met “Delicious meals included with any booking for all guests“. Nou ja dan kan het nog. Wij eten echter een broodje zalm in de camper en de volgende ochtend gewoon een Hollands ontbijt 🙂