Het roze graniet

Samenvatting

We fietsen door de havenstad Brest en verbazen ons over de stedenbouwkundige keuzes die hier zijn gemaakt na de oorlog. Daarna rijden we door naar Ploumanac’h waar we de beroemde roze rotsen zien.

Brest

Brest was een Gallo-Romeinse nederzetting op de plaats van het huidige kasteel van Brest. De haven van Brest is al eeuwenlang een belangrijk strategisch punt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Brest een thuishaven van een grote Duitse vloot onderzeeboten en vormden een doelwit voor geallieerde bommenwerpers. De eerste geallieerde bombardementen begonnen reeds in 1941 en duurden tot de bevrijding door het Amerikaanse leger op 18 september 1944. De stad lag aan het einde van de oorlog grotendeels in puin.De stad werd na de oorlog heropgebouwd met een nieuw stratenplan ontworpen door de architect Jean-Baptiste Mathon.

We zijn benieuwd naar deze nieuwe stad en brengen een bezoekje. Als we de stad inrijden weten we eigenlijk niet wat we zien. We krijgen een beetje het gevoel dat we door Oost-Berlijn rijden aan het eind van de jaren 80. Als eerste zien we een parkje met de muziekkoepel. Geheel opgetrokken uit grijs beton. Zo lelijk dat ie eigenlijk gewoon bijzonder en mooi is en bewaard moet blijven voor het nageslacht.

Beton

Fietsend door Brest komen tot de conclusie dat de stad eigenlijk vooral bestaat uit betonnen vierkante appartementen complexen. Ze lijken allemaal op elkaar en het ziet er een beetje grauw en armoedig uit. We komen aan bij de beroemde ophaalbrug. Een visitekaartje zoals bijvoorbeeld de Zwaan in Rotterdam. Maar ook deze is van grijs beton. Wij vinden hem niet zo elegant.

Als we denken dat het niet erger kan dan komen we bij de kerk. Nee ! denk je dan. Dat kan toch niet waar zijn. Ook die is groot deels van beton. We willen snel verder fietsen maar iets trekt ons naar binnen voor een bezoekje. Dat moet je toch even van binnen zien.

Binnen weet je eigenlijk niet wat je ziet. Het lijkt een beetje op een fabriekshal. Sober is hier niet het juiste woord. Welk woord wel juist is kan ik zo snel niet bedenken.

Zelfs de grote centrale deuren zijn in stijl en uit staal opgetrokken. Deze zie je wat vaker in een gevangenis maar in deze kerk geeft het een aparte uitstraling.

Terug bij de camper maar zijn achteraf toch wel blij dat we dit hebben gezien. De architect van destijds had in ieder geval een visie en heeft die overal doorgevoerd. Het is niet onze smaak maar zo anders dat je het gezien moet hebben. Als u dus een uurtje over hebt rij dan even naar Brest en oordeel zelf.

Ploumanac’h

Ploumanac’h ligt in het puntje van Bretagne en is het centrum van het toerisme. Dat is heel begrijpelijk want het is een prachtige omgeving met voor iedereen wel iets van zijn gading. De meest prachtige strandjes, wandelpaden en een aantal leuke dorpjes. Er zijn meerdere eilanden voor de kust van Ploumanac’h waar je met een bootje naar toe kan. Wij overnachten op camping Tourony in Tregastel. Een redelijke grote camping met rustige plekken. We komen rond 14:00 uur aan en zijn net op tijd voordat het vol is. Er is alleen nog plek zonder stroom maar dat is voor ons geen probleem. Er zijn ook nog een aantal grote camper plaatsen in de buurt maar ook die zijn erg druk dus op tijd arriveren is ons advies.

Technisch Intermezzo

Ik had het over stroom en dat is voor veel camperaars altijd een punt. Dit jaar rijden we de eerste rondreis met onze nieuwe elektrische installatie dus maar even een korte uitleg. We hebben twee nieuwe huishoud accu’s laten plaatsen van 96 Ah, een forse sinus vrije omvormer van 2000 Watt en 1 zonnepaneel van 150 Wh. Dat gaat prima in de zomervakantie. Dagelijks kunnen we de accu’s van de fietsen bijladen, gebruiken we 3-4 keer de elektrische water koker en kunnen we vanzelfsprekend alle telefoons, laptops en iPads opladen en dat houden we voldoende stroom over. de koelkast gaat vanzelfsprekend op gas. In het voorjaar en zeker in de winter lukt dat natuurlijk niet want dan is er te weinig zon om de accu gevuld te houden. Dan gebruiken we een derde fiets accu zodat we minder vaak de accu’s van de fiets hoeven te laden en koken we het water voor de koffie op het gasstel.

Langs Sentient des Douaniers

Een must see in deze regio zijn de roze rotsformaties langs de kust van Ploumanac’h. Die kun je niet missen overigens als je hier in de buurt bent. Het is een bizar gezicht al die enorme rotsblokken die hier liggen. Wat een joekels. Ze tekenen de omgeving. Mensen hebben gewoon zo’n stukje steen van een paar ton in de tuin liggen. Dat is lastig als je daar net je uitbouw wilt !

Maar langs de kust ziet het er gaaf uit hoor. Er loopt een wandelpad langs de hele kust. Dat is GR34. Dit pad van 2000 kilometer lang loopt van Mont-Saint-Michel tot aan Saint-Nazaire en is ontstaan tijdens de Franse Revolutie toen de paden werden aangelegd door de douane om de kustlijn te bewaken en het smokkelen en plunderen van scheepswrakken tegen te gaan. Natuurlijk besluiten we om niet de hele 2000 kilometer te doen maar houden het op 3 kilometer.

De specifieke roze kleur van de rotsblokken van Ploumanac’h komt maar op drie plekken voor in de wereld: Bretagne, Corsica en China. Corsica hebben we al gezien, Bretagne nu dus ook en China laten we maar even zitten. Dat is te ver rijden. De rotsen liggen hier wel heel bijzonder gestapeld. Alsof iemand ze heel precies op elkaar heeft gelegd.

Naast de fraaie rotsformaties zijn er ook hele mooie baaien met af en toe een zandstrand. Nu zijn wij geen strandgangers maar hier snap ik dat mensen het heerlijk vinden om er een tijdje te zwemmen en te zonnebaden.

‘s-Avonds wandelen we nog even langs de baaien vlakbij de camping. Het is eb en dan ziet het er weer heel anders uit. Ook mooi hoor die wadden achtige uitstraling.