De kale vlakte van Quiraing

Samenvatting

De Quiraing is één van de mooiste wandelingen in Schotland. Een echte must do. Wij waren hier al eens in 2014. Toen met met een gehuurde camper. We gaan vandaag op herhaling en wandelen in vier seizoenen door het prachtige landschap

Gatenkaas

Vanaf de de camping in Dunvegan naar de parkeerplaats onderaan de wandeling is het toch nog een uur rijden. Skye is eigenlijk best wel een groot eiland. Nou ja eiland. Sinds er een brug naar het vaste land is aangelegd is het officieel geen eiland meer maar goed. Het eerste deel naar Uig gaat over de lokale weg maar poe poe wat zijn de wegen hier slecht. Slecht? Zeg maar gerust meer dan achterstallig onderhouden. In tandarts termen: allemaal gaten voor een complete viervlaksvulling. Als je daar met de camper met 60 km/uur overheen gaat dan klinkt dat niet gezond. En niet ééntje maar een hele weg vol, kilometers achter elkaar. We zigzaggen dus een beetje over de weg alsof we dronken zijn om de gaten te ontwijken. Vanaf Uig gaat het omhoog naar de hoogvlakte. Nou ja hoog, naar 320 meter boven zeeniveau. Het lijkt Limburg wel. Het is een single track route en dat gaat hier helemaal okay. Als je voor zo’n weggetje staat is er altijd wel even twijfel. Gaat dit wel lukken met een 7,5 meter lengte en 2,50 breedte. Maar dat is hier geen enkel probleem hoor. Het gaat allemaal heel rustig en beheerst en er zijn voldoende plekken waar je elkaar kan passeren. Op de parkeerplaats aangekomen zien we dat er wel iets is gemoderniseerd ten opzicht van 2014 toen we hier al eens waren. Er is een grotere parkeerplaats gekomen en er is betaald parkeren. Tja, ook hier slaan ze een slaatje uit de populariteit van deze locatie. We betalen 5 pond voor de rest van de dag.

Drone verbod

Als we aan de wandeling beginnen is het bewolkt en best wel frisjes. Ik denk dat het een graadje of 3 is. Brrrr. Aan het begin van de route staat een jongeman met een geel hesje. Hij vraagt of we misschien een drone hebben. Uhh ja, Inderdaad. Er wordt ons verzocht deze niet te gebruiken. Hela ! Ik heb net 700 kilometer gereden om hier te filmen 🙂 Er komt echter een helikopter om te filmen en dat geeft zo’n rotzooi als ze elkaar raken. Nou ja wat ouderwets en milieu onvriendelijk. Dat gaat toch tegenwoordig elektrisch met een drone? Nee dus. Gelukkig duurt het maar anderhalf uur en daarna mag ik alsnog vliegen. Pff.

Clockwise

We besluiten met de klok mee te wandelen. Dan hebben we het zwaarste stuk aan het begin en dat lijkt ons wel verstandig. Onderweg naar boven denk ik dat het een heel goed besluit is geweest. Het pad zit ook hier vol met gaten. Goed te doen naar boven maar naar beneden lijkt het mij vervelend wandelen.

De eerste 500 meter gaat dus met ongeveer 30% omhoog. Oei, dat is even wennen voor de knieën en kuiten maar we zetten door. Daarnaast hebben we spiksplinternieuwe schoenen dus we gaan met vliegende vaart omhoog. Onderweg hebben we wel even tijd voor een “new shoes selfie” zodat we tegelijk kunnen genieten van het prachtige uitzicht op het typische Schotse landschap.

Cup of tea

Na drie kwartier stevig klimmen zijn we al anderhalve kilometer opgeschoten. We zijn aangekomen op een glooiende kale vlakte en lopen nu nog uit de wind. Tijd voor een bakkie troost. Dat nuttigen we dan met een ronkende helikopter boven ons hoofd. Mmmm. Ga weg vervelend ding! Gelukkig luisteren ze naar ons en is het luchtruim dus weer vrijgegeven om straks mooie beelden te maken van onze wandeling.

We maken alvast de eerste beelden met de nieuwe drone die we overigens samen met onze jongste zoon hebben aangeschaft. Je gebruikt zo’n apparaat toch niet heel veel en vooral tijdens de vakanties dus zo’n gezamenlijke aankoop is daarvoor uitermate geschikt. Het is een heel klein apparaat van slechts 249 gram. Dat kan best mee in de rugzak. Omdat het gewicht onder de 250 gram is mag je er ook zonder certificaat mee vliegen. Dan mag je alleen niet boven de stad bijvoorbeeld maar daar hebben we hem niet voor aangeschaft. Onze jongste heeft overigens wel zijn certificaat gehaald want die wil wel overal kunnen filmen.

Top of Quiraing

We wandelen verder naar het hoogste punt dat op 530 meter hoogte ligt. Vanaf daar gaat het redelijk stijl naar beneden. Opletten want met die mooie uitzichten lig je zo op de bibs.

Beneden aangekomen zijn we op het keerpunt van de route en zitten dus op de helft. Vanaf hier lopen we onderlangs weer terug en kijken aan de rechterzijde tegen een immense zwarte rotsmassa. Imposante plaatjes. Gedurende de wandeling vliegen we in totaal 4 keer en maken zo een mooie film voor nog betere indrukken. Geniet u even mee? Vier uur onderweg in anderhalve minuut.

We leggen in totaal een afstand af van ruim 8 kilometer In vier verschillende seizoenen. We hebben zon, regen, harde wind en zelf een beetje sneeuw. Uiteindelijk zijn we best wel een beetje moe aan het eind 🙂 Het is duidelijk dat we alweer een jaar ouder zijn want vorig jaar was onze eerste wandeltocht naar Helvelyn behoorlijk langer en zwaarder. Whaha. Gelukkig maakte we de juiste keuze door met de klok mee te lopen. Wel zo fijn voor onze oude knieën. Op de parkeerplaats mogen de nieuwe schoenen uit. Lekker hoor. We drinken koffie en thee en gaan dan richting weer een nieuwe camping.

Portree campsite

Om half vijf komen we aan op de Torvaig Campsite. Hier stonden we in 2014 ook. Inmiddels is het aantal beschikbare plaatsen verdubbeld en dat is wel nodig ook. Ook hier weer meer dan 40 campers. De meeste komen overigens uit Engeland. We zien slechts een enkele camper uit Frankrijk en Duitsland. Er zijn ook veel gehuurde campers hier. Voor de lezers die zelf geen camper hebben: drie merken voeren hier de toon: Just Go, Bunk en Go Indie. In het voorjaar kost een camper huren daar zo’n 800 to 900 pond per week.

De camping is ruim omgezet, het sanitair is sober maar netjes en we betalen weer 30 ponden.

Morgen doen we het rustig aan om te herstellen en gaan we shoppen in Portree en nemen we de pont weer terug naar het vaste Schotste land.