Schnitzels in Wenen

Vandaag is de dag van de hereniging. Twee dagen zonder mijn ega. Nou dat was natuurlijk afzien. Maar vandaag haal ik haar op vanaf het vliegveld in Wenen. Maar eerst vier ik eerste paasdag. Vandaag geen buren op de camping die eieren verstoppen voor hun kinderen van 20 en 21 zoals twee jaar geleden in Engeland. Na een bak koffie stap ik op de fiets. Dat ochtendritje beviel mij wel gisteren. Mijn eerste ervaringen met de fiets in Opper-Oostenrijk. Het landschap is glooiend en lijkt een beetje op Limburg. Prima te doen op de e-bike. Het is nog vroeg dus tijdens mijn ritje kom ik nagenoeg niemand tegen. Wel zie ik 5 echte paashazen, een fazant en één ree. Ik fiets naar Aschbach Markt. Een klein en typisch Oostenrijks dorpje waar niet veel te zien is.

De mensen in het dorp gaan naar de paasmis of halen brood bij de bakker die gewoon open is op eerste paasdag om 08:00 uur. Ik koop een broodje en smikkel het op in de zon. Daarna fiets ik naar Wolfsbach en vanaf daar weer terug naar de camping. Een ritje van 18 km vandaag

Naar het vliegveld

Op de camping rommel ik wat totdat het tijd is om naar het vliegveld te rijden. De rit is ongeveer anderhalf uur vanaf de camping. Onderweg moet ik eerst nog even tanken. Gisteren deed ik dat op de Duitse snelweg voor 1,58 per liter. Vandaag ergens in een Oostenrijks dorp voor 1,23 per liter. Dat scheelt dus meer dan € 15 op een volle tank ! Aangekomen op het vliegveld moet ik op zoek naar een parkeerplaats. Wat bezielt die beheerders toch om overal hoogtebegrenzing toe te passen. Met 2,95 meter kun je dus nergens staan. Uiteindelijk parkeer ik ergens achter een kantoor totdat Laura er is. We spreken ergens af langs de weg zodat ik even snel kan stoppen. Het lukt allemaal maar wat het is wel een gedoe. Daarna rijden we naar Camping Neue Donau aan de rand van het centrum. Een echte stadscamping en dus een stuk minder dan de vorige overnachtingsplaatsen. Voor € 32 per nacht mag je hier staan. Maar goed, het is slechts 15 minuten fietsen naar het centrum en de plekken zijn redelijk groot.

Schitzels van Figlmüller ?

Het is inmiddels bijna etenstijd dus na een bak koffie fietsen we naar het centrum om wat te gaan eten. In Wenen moet je dan naar Figlmüller voor de wereld beroemde schnitzels. Kent u de plaatjes ? Niet zo duurzaam zo’n stukje vlees maar wel leuk om op je bord te hebben toch ?

Het loopt wat anders want voor zo’n stukje vlees moet je minimaal 45 minuten in de rij staan. O ja ! Dat doen we dus maar niet. We kijken straks wel ergens anders. We beginnen daarom met een bezoek aan de Jezuïetenkerk uit 1703. Wat een pracht en praal ingebouwd tussen allemaal grote gebouwen.

We hebben inmiddels wel een beetje trek dus vlak naast Figlmüller eten we bij Lugeck op een terras alsnog schnitzel. Deze zijn ongeveer de helft zo groot maar achteraf gezien is dat best verstandig. Ik weer niet waar ik dat andere geval had moeten laten. De bijbehorende kartoffelsalad is waanzinnig lekker. Vanzelfsprekend drinken we er een halve liter bier bij. Wat geeft dat toch een typisch Oostenrijks gevoel 🙂 Na het eten lopen we nog een rondje door de stad. Wat een mensen in de stad. Met het ondergaande zonnetje levert dat nog een paar mooie plaatjes op

Rond 20:30 uur lopen we weer terug naar de fietsen en komen we langs Figlmüller. Daar staat nog steeds een rij te wachten op een gepaneerd stuk vlees. Je kan er tot 24:00 uur in de rij staan overigens. Pfoe he, er staan nog net geen bordjes: vanaf hier nog 45 minuten. Wat een kermis.

We fietsen terug naar de camping. Morgen gaan we Wenen verkennen op de fiets. Als we de brug over de Donau oversteken worden we nog getrakteerd op een mooi plaatje. Een mooie afsluiting van deze eerste gezamenlijke dag.