Le Gorges du Durnand

Samenvatting

We nemen afscheid van Rik en Xing en gaan met de camper op de trein naar het Rhōne dal. Daar rijden we via Martigny naar Italië. Onderweg wandelen we door le Gorges du Durnand.

Split up

Na het ‘rustdagje’ van gisteren gaan we vandaag verder en blijven Rik en Xing achter op de camping. Eerst gaan we nog even op zoek naar een nieuwe elektra kabel voor Rik. De kabel die we mee hebben die knettert namelijk als je er stekkers in stopt. Best gezellig zo’n knetterend haardvuur op de achtergrond maar liever niet in de tent. We gaan dus met de auto van Rik naar een Zwitserse bouwmarkt. Dat is al een belevenis op zich. Helaas hebben ze geen snoeren met een normale Europese stekker en om nou alleen voor deze vakantie een snoer te kopen van een paar tientjes gaat ook beetje ver. We rijden dus onverrichter zake terug. Op de camping vinden we een alternatief door onze extra 20 meter verlengsnoer van de camper te gebruiken. Samen met 3 verloopstekkers lukt het alsnog om een stille verbinding te maken. Okido !

Op de trein door de berg

We rijden vervolgens in 45 minuten naar Kandersteg. Daar kun je met de autotrein naar Goppenstein wat 150 kilometer rijden scheelt en het is nog leuk ook om zo te reizen. We deden dat al eerder in 2019. Het is vandaag een van de zwarte zaterdagen dus het zou zo maar eens druk kunnen zijn maar het valt mee. We betalen 31 euro voor een enkeltje met de camper. Dat is niet duur vinden we. We staan netjes opgesteld in de wachtrij met campers maar begrijpen de Zwitserse logica niet helemaal. Alle auto’s gaan tot 3 keer toe voor terwijl alle campers moeten wachten. Huh ? En dat terwijl de campers later gewoon tussen de auto’s staan. Raaarrrr. Maar goed na 30 minuten mogen we alsnog op de trein. Even voorzichtig erop rijden, handrem aan, binnenverlichting aan en gaan. Kunnen we zo ook vanuit Nederland naar Zuid-Europa 🙂

Na 20 minuten zijn we aan de andere kant van de berg. Prima manier van reizen zo. Via Sion rijden we vervolgens naar Martigny waar we op de TSC camping gaan staan. Een beetje saaie stadscamping. U weet wel, Lange rijen met plaatsen aan geasfalteerde paden, geen begroeiing, toiletgebouwen met een toegangscode en aan de rand van de stad tussen de bouwmarkten. Niet echt ons ding.

Gorges du Durnand – eerste poging

We doen eerst even een powernap in de schaduw op de camping en rond 16:00 uur zijn we klaar voor een fietstochtje van 7 kilometer naar een prachtige kloof waar je met houten trappetjes omhoog kunt lopen. Het fietstochtje is kort maar volgens google duurt de rit ruim een uur. Okay. Daar zit en addertje onder het gras maar die kunnen we hebben. Na een half uurtje fietsen begint het te regenen en ook best veel. Mmmm. Daar laten we ons natuurlijk niet door uit het veld slaan.

Uiteindelijk mislukt onze expeditie alsnog omdat het ook nog begint te onweren. Dat is niet fijn op de fiets in de bergen. We fietsen dus terug naar Martigny waar we op het centrale plein midden in een muziekvoorstelling belanden. Een jeugdorkest speelt daar dapper door terwijl het water met bakken uit de hemel komt. Lijkt een beetje op een Titanic ritueel. Gewoon doen of je gek bent en doorspelen. Wel stoer hoor. Wij blijven luisteren maar wel op een terras onder een parasol en onder het genot van een kopje koffie. Een prima alternatief voor ons geplande bezoek.

Gorges du Durnand – tweede poging

De volgende dag is het zonnig en stralend blauw. Dit keer gaan we met de camper een poging doen omdat we daarna door willen rijden naar Italië. Binnen 20 minuten staan we op de parkeerplaats van Le Gorges du Durnand. We zijn een van de eerste maar het is even opletten want hier gaat straks dubbel geparkeerd worden, dat kan niet missen. En dan kom je echt niet meer weg met zo’n grote camper omdat je dan de draai niet kan maken.

We kopen een kaartje voor 9 euro per persoon. Op internet zien we recensies over de belachelijke hoge prijs maar dat is echt complete onzin. Het is een prachtig en veilige route die prima onderhouden is dus dat moet allemaal wel betaald worden. En 9 euro valt mij reuze mee als een schnitzel 45 euro kost 🙂

De route gaat best stijl omhoog. Halverwege heb ik en hartslag van 120 slagen per minuut. Dat is wennen maar de omgeving maakt alles goed. We klimmen trappetje voor trappetje omhoog en omdat we vroeg zijn (09:00 uur) is er nog helemaal niemand. Heerlijk.

Het lijkt af en toe wel of we in de tropen zijn met allemaal van die kleine watervalletjes. We zijn overigens nog nooit in de tropen geweest dus die vergelijking is een beetje onzin 🙂 🙂 Als we boven zijn keren we we om en dalen we alle trappetjes weer af. Achter ons is het inmiddels een stuk drukker geworden. Op een drukke zomerdag zal het wel een beetje dringen zijn dus ons advies: Starten om 09:00 uur !

Nieuw verkeersborden

Terug op de parkeerplaats blijkt mijn voorspelling te kloppen. Er wordt dubbel geparkeerd dus als je met de camper aan de binnenkant staat en je hebt pech kom je er niet meer weg. Wij staan gelukkig nog goed maar over een uurtje zal dat anders zijn. Andere campers parkeren iets verderop langs de weg. Dat lijkt ons een slim plan. We willen naar boven rijden via de doorgaande weg en daar staan een aantal waarschuwingsborden. Maximaal toelaatbaar 10 ton –> Checked. We zijn minder dan 3,5 ton. Maximale lengte 10 meter –> Checked. We zijn 7,5 meter. Maar dan een nieuw bord. Maximale afstand tussen de assen 5 meter, wat ? Dat heb ik nog nooit gezien. Even snel rekenen. De lengte is 7,50 meter en onze oversteek aan de achterkant is 2,5 dus dat zou moeten kloppen. Het blijkt inderdaad een nuttig bord want we redden het maar net aan. De haarspeld bochten hier zijn zo scherp dat je er maar net aan door heen komt met de camper. Ik heb alleen de eerste bocht moeten steken omdat ik er nog niet alert op was. Steken in een haarspeldbocht met de camper is overigens niet fijn met een achterligger strak achter op je kont. Dus ruim indraaien via de andere weghelft en kijken of er geen tegenligger aankomt dan komt het helemaal goed. Hoewel Laura niet zo van de haarspeldbochten is, is het wel een prachtige route. Een must drive. Boven in het dorp strekken we even de benen op een parkeerplaats in Les Valletes.

Aosta

We rijden daarna verder via de Sint Bernardtunnel naar de camping in Aosta. De camping die we hadden uitgezocht blijkt helemaal vol. Ojee. Dat gaat wat worden. We rijden even verder en komen uiteindelijk uit op camping International Touring. Alweer zo’n camping waar we normaal niet gaan staan. Laura wordt met een golfkar naar de potentiële plek gebracht…….

Hoewel ook deze camping volgeboekt is hebben ze een extra veld voor kort durende verblijven. De man in de golfkar brengt mij met de camper vervolgens naar onze plek en geeft aan hoe we moeten parkeren. Dat lukt mij natuurlijk in één keer. “Joe ar e reelie goet draiver” ! Gracia ! Voor ons prima en eerlijk is eerlijk: De camping valt ons reuze mee. Rustig en schoon dus wat wil je nog meer. We kunnen zelfs zwemmen in het mini zwembad. Dan is een badmuts wel verplicht. Dat gaat mij nou net weer iets te ver.