Snowdonia

Samenvatting

We gaan naar Snowdonia national park en fietsen naar Llanberis. Daar maken we een tergend langzaam ritje met Snowdon mountain rail en bereiken we net niet de top. We eten een bedorven Burrito

Bankholiday

Bankholiday in UK is net als hemelvaart op de Veluwe. Dan heb je de indruk dat het hele land naar dezelfde camping in hetzelfde gebied wil. Dit weekend is er een bankholiday en we zijn al meerdere keren gewaarschuwd dat alles vol zal zijn. Wij zijn alleen nogal eigenwijs en vinden altijd ergens een plekje. We rijden al vroeg weg en zijn na 45 minuten al in Eryri National Park ook wel Snowdonia genoemd. We komen aan bij Garth Campsite. Een prachtig gelegen camping bij een schapen boerderij. De eigenaar ontvangt ons buitengewoon vriendelijk. Hij heeft alleen maar plek voor 1 nachtje voor ons. Dat is jammer. Samen met zijn hulp bellen we nog een aantal campings op in de buurt maar alles zit dit weekend vol. Gaat het dan echt een keer gebeuren? We besluiten dan maar een nachtje te blijven en morgen zien we wel weer verder. De camping kost slechts 16 pond per nacht en heeft geen elektriciteit.

We zijn hartstikke vroeg. Het is heerlijk weer en dus stappen we meteen op de fiets voor een tochtje door het prachtige ruige landschap. We fietsen in de richting van Llanberis. Een klein plaatsje midden in een oud mijnbouw gebied. Het is echt heerlijk weer opeens en we kunnen zelfs zonder mutsen en handschoenen fietsen. Ongekend.

Llandberis

Na 25 kilometer komen we aan in Llanberis en het is nog steeds vroeg. We gaan direct naar het loket voor een kaartje naar de top. De Snowdon Railway brengt bezoekers naar de top van het park op ruim 1000 meter hoogte. We willen dit keer niet wandelen en boeken lekker lui een retourtje. Dat kost € 42,50 per persoon. Dat zijn haast Zwitserse prijzen! Onze trein gaat om 13:00 uur zodat we nog even tijd hebben voor een lunch. We besluiten niet gebruik te maken van het buffet bij het station maar lopen het plaatsje in waar we al snel een Burrito foodtruck tegenkomen. Die gaat om 12:00 uur open dus we bezoeken eerst even de naast gelegen kerk en steken wat kaarsjes aan voor een mensen die nu niet meer bij ons zijn wat helaas actueel is deze vakantie.

Om 12:00 uur melden we ons bij de foodtruck voor een lunch. Laura neemt een burrito met rundvlees en ik neem er één met kip. Een niet zo slimme keuze blijkt achteraf maar daarover later. De locatie was prachtig en verleidelijk.

Naar boven

Om 13:00 uur melden we ons op het station. De trein is aangelegd tussen 1894 en 1896. Doel was zuiver toerisme en vreemd genoeg niet voor industriële doeleinden. De techniek en de treintjes kwamen uit Zwitserland en vandaar waarschijnlijk die Zwitserse prijzen van de treinkaartjes. Hahah. De route is 8 kilometer lang. Met een dieseltreintje wordt er één wagon naar boven gereden. Je zit daar dus echt als een toerist. Misschien toch niet iets voor ons ?

Dat treintje gaat dus met 9 kilomter per uur naar boven. Acht kilometer rails, 9 kilometer per uur en met een paar wisselmomenten omdat er ook treintjes naar beneden komen. We zitten dus ruim 5 kwartier in de trein. Uhhhh. Boven blijkt dat we niet helemaal naar de top kunnen omdat het daar te hard waait. We worden dus op 750 meter hoogte eruit gezet en daar hebben we ongeveer 20 minuten de tijd om even rond te kijken voordat de trein alweer naar beneden gaat. Dit is helaas niet ons ding maar als ik even op de website had gelezen had ik het natuurlijk kunnen weten. De omgeving maakt veel goed. Het is is fenomenaal mooi.

Na 20 minuten nemen we de trein weer naar beneden. Wederom met 9 kilometer per uur. Na bijna 3 uur staan we weer beneden. De volgende keer gaan we voeger en nemen we een enkeltje zodat we wandelend terug kunnen en meer kunnen genieten. Want de omgeving is zeer zeker de moeite waard. Na de treinrit fietsen we weer terug naar de camping. Het is inmiddels bewolkt en frisjes geworden. In de camper laden we de fietsen weer op voor morgen want dan kan gewoon ook als we geen stroom hebben op de camping.