Eilandgevoel op Wight

Samenvatting

Na een tweede fietstocht in de omgeving van Bournemouth verplaatsen we naar Hayling Island en bezoeken we Portsmouth. De dag daarna gaan we met de Hovercraft naar Isle of Wight voor een mooie fietstocht

Basperikelen

In Bournemouth zit een instrumentenmaker die speciale instrumenten maakt. Cello’s met een bashals enzo. Daar wil Laura het fijne van weten dus ze heeft een afspraak gemaakt. We brengen een bezoek aan de werkplaats en hebben een leuk gesprek met iemand die ukeleles, bassen en cello’s bouwt maar zelf nog geen noot kan spelen. Bijzonder.

Een op maat gemaakte bas of cello komt al snel op 3000-4000 pond en dan weet je dus niet wat je koopt en hoe dat speelt. Levering over een maand of zeven. Hij heeft namelijk niets op voorraad. Laura bestelt nog even niets 🙂

The new Forrest

We maken daarna een fietstocht westelijk van Bournemouth. Beter dan die van gisteren kan eigenlijk niet en dat blijkt ook zo. We willen naar de New Forrest, een natuurgebied met bijzondere bomen maar dat is toch en beetje te ver. Uiteindelijk rijden we een stuk langs de kust en door een aantal dorpen wat alles bij elkaar niet heel bijzonder is. We hebben wel onze dagelijkse calorieën weer verbrand zullen we maar zeggen.

Portsmouth

In ongeveer een uurtje rijden we naar Hayling Island dat westelijk van de stad Portsmouth ligt. Het is een echt vakantie eiland maar omdat er een brug naar toe gaat eigenlijk geen echt eiland meer. We checken in op The Oven Campsite. Een standaard camping met veel vaste plaatsen. We betalen 60 pond voor twee nachtjes.

Vanaf Hayling Island is het ongeveer 8 kilometer fietsen naar Portsmouth via een pontje. Dat pontje gaat van 07:00 tot 19:00 uur en kost 3,50 pond per persoon enkele reis. Langs het strand van Portsmouth fietsen we naar het centrum. Ook hier zijn al best veel mensen op het strand die zwemmen, zonnen en bbq-en. In Portsmouth brengen we een bezoek aan Gunwarf Quays, een groot winkelcentrum aan de Oude Haven. We drinken koffie, bekijken de unieke Spinaker Tower vanaf buiten en shoppen even wat nieuwe schoenen.

Hovercraft

De volgende dag gaan we voor ons doen redelijk bijtijds weg en fietsen wederom via het pontje naar Portsmouth. Daar kopen we een kaartje voor de Hovercraft naar Ilse of Wight. En we hebben geluk want als we aankomen kunnen we meteen aan boord. Dat is niet vanzelfsprekend want ze gaan maar 1 keer per uur. Een kaartje kost 40 euro en de fiets mag gratis mee. Er is echter maar plek voor 4 fietsen en je kan niet reserveren. Meestal lukt het echter wel.

Op een heel groot luchtbed met een hele grote propeller achterop worden we vervolgens met een snelheid van 65 km/uur naar Ilse of Wight geblazen. In 15 minuten zijn we aan de overkant. Daar beginnen we aan een fietstocht langs de westkust richting het dorp Shanklin.

Appley Towers

Ilse of Wight geeft een echt en typisch eiland gevoel. Hier is geen haast en kabbelt het leven voort. Raar dat je dat meteen ervaart maar misschien zit dat ook wel gewoon tussen je oren nadat je met een pontje naar de overkant bent gevaren.

Appley Towers, ook wel Apley Towers of Appley Towers House genoemd, was een Engels landhuis in de buurt van Appley House in Appley, Isle of Wight. Het was het huis van de familie Hutt. Het huis zelf is inmiddels gesloopt maar het torentje dat er nog staat laat zien dat het een fijne woning moet zijn geweest 🙂

Seaview

Aangekomen in Seaview is het lunchtijd. De naam zegt het al, Seaview is is een klein dorpje met uitzicht op de zee. Rustig en zonder veel bijzonderheden. In Engeland is het af en toe best even zoeken naar een geschikt plekje om te lunchen. Veelal kom je uit bij restaurants waar ze alleen hamburgers en andere vette zooi hebben. Niet overal zijn er theehuizen met lekkere sandwiches. De eerste plekje wat we vinden heeft een heerlijk terras. We hebben echter geen trek in Fish and Chips of in een Hamburger. Even verderop zit Lily‘s café waar ze wel lekkere sandwiches hebben, buiten in de zon met een echt Seaview.

Shanklin

We fietsen helemaal langs de kust naar Shanklin. De wegen zijn hier glooiend en het is prima te doen. De dorpjes langs de kust laten een beetje verdeeld beeld zien. Een beetje vergane glorie met verwaarloosde oude prachtige gebouwen maar aan de andere kant is er nog steeds veel activiteit en toerisme. In Shanklin lopen we een beetje rond, kopen wat souveniertjes en drinken we thee in een roze theehuis

Dit schijnt de “best tearoom” te zijn en dat moeten we natuurlijk wel even testen. Binnen is het nog tuttiger dan tuttig. Wel typisch Engels met oude Engelse dames als bediening die allemaal een schortje uit de jaren 50 voor hebben. Heerlijk. We bestellen Cream Tea met verse aardbeien en cloted cream. Wij zijn tevreden maar of dit de best tearoom van onze vakantie is dat betwijfel ik.

We fietsen aan het eind van de dag weer terug naar Ryde. We zijn een uur vroeger in Ryde waar het niet anders is dan elders op het eiland. Een beetje vergane glorie maar al met al best wel wat activiteit. Ryde heeft overigens de langst pier van Engeland en dat heeft een reden. Daar meert namelijk de normale veerboot af. Je kunt er dus met de auto overheen en er gaat zelf een trein naar het eind van de pier. Bijzonder

Tenslotte nemen we de gereserveerde Hovercraft van 17:15 terug. Wel stoelen gereserveerd dus en gelukkig ook weer een plek voor de fietsen als is het wel een beetje passen en meten. Aan de overkant fietsen we terug naar de camping via het pontje. We hebben de op een na laatste pont. Goed gepland dus.