De Slufter

Naar de slufter

We fietsen via de Koog langs de duinen naar de ingang van de slufter. De slufter op Texel is 1858 ontstaan na een hevige storm. Er zijn verschillende pogingen gedaan om het gat in de duinenrij te dichten. Voor het laatst in 1925. Natuurbeschermers hebben ervoor gezorgd dat het nog altijd een prachtig natuurgebied is.

Regelmatig stroomt zout water via de muien het gebied in en uit. Hierdoor is het een heel gevarieerd gebied dat een lange wandeling waard is. We beginnen onze wandeling bij de sluftertrap uit 1993. Bovenop hebben we een prachtig uitzicht over de hele slufter. We besluiten helemaal naar de zee te lopen. We zijn hier al veel keren geweest maar we hebben nog nooit helemaal naar zee gelopen. Dat moet veranderen 🙂

Het is wel zaak de goede afslag te nemen want anders heb je de kans dat je terug moet of door een diepe mui heen moet en dus een nat wordt. In de zomer is dat laatste misschien een heerlijke onderbreking maar bij 0’C maar even niet.

Lamsoor en zeekraal

Langs de mui lopen we naar zee. Het is zalig en ook nu hebben we geen last van de koude oosten wind. Tot aan het strand is het slechts 2,5 kilometer. Dat valt reuze mee. Het beroemde Lamsoor moeten we missen dit seizoen maar de zeekraal staat er wel.

Het is eb dus het water uit de slufter stroom via de mui in de zee. Dat is best een flinke plas water. Je loopt er in ieder geval niet even doorheen.

We lopen langs dezelfde route terug. Het is best “druk” in de slufter. Misschien wel 40 mensen 🙂 Heerlijk rustig dus als je de randstad gewend bent.

Na bijna 5 kilometer zijn we weer terug bij de fietsen. Tijd voor een koffie en een broodje kroket. Gelukkig zit er onderaan de sluftertrap een strandtentje wat ook in de winter geopend is. Nadat we zijn opgewarmd stappen we op de fiets voor de volgende etappe.

Lees ook ons hele reisverslag over Texel. U kan het hier vinden